woensdag 26 oktober 2011

Home sweet home

Maar nu even niet. Soms lijkt het gras (of moet ik zeggen interieur) echt groener bij een ander. Dan voelt het huis niet meer als een warm nest. Geen thuishaven, geen toevluchtsoord.
Dan wil ik weg, weg van het huis, naar een kringloopwinkel of interieurtijdschriften kopen. Hopende dat ik iets leuks vind om het gevoel weer terug te krijgen.

Ik voel me dan rusteloos en wil het liefst de auto pakken (die ik niet heb) en diverse winkels bezoeken (wat niet kan want de kinderen moeten van school gehaald worden).
Rusteloos loop ik door het huis (wat niet meer als mijn huis voelt).

Langzaam meer zeker verdwijnt het gevoel. Vooral wanneer je een lief mailtje krijgt.
De roze bril vervangt de zwarte blik.
Is het echt zo erg?

Opeens zie ik de schoonheid weer. Soms moet je je blik verruimen om te beseffen dat wat je wenst al thuis is.
En ben ik dankbaar. Dankbaar voor een klein gebaar (gratis vaasje én bloemen van de AH, omdat ze ze anders toch maar zouden weggooien). Dankbaar voor een helpende dochter, die spontaan de sperziebonen wil kop-konten.









En dan weet je het:

Ik ben weer thuis!


'home sweet home' is een idee van Barbaramama

13 opmerkingen:

Anoniem zei

Welkom thuis!

Lot zei

Goed zo, jijzelf alleen al bent een rijk mens. Ik moet zo lachen om je blik op de dingen en je energie. Hallo roze bril, een moment van "offday" mag best.
XX

Anoniem zei

Och heden... wat ontzettend herkenbaar!

Maar wat ben ik blij te lezen dat je toch weer zo snel thuis wist te komen ;o)

Sjaantje zei

Zo is het maar net. Heel herkenbaar!

Anki zei

Heel menselijk inderdaad en herkenbaar. 'Home is where the heart is' is wat dat betreft zó waar!

Iris Vank zei

Herkenbaar inderdaad. Behalve dan die dochter die aanbiedt sperziebonen te kopkonten. ;)

Anoniem zei

Leuke vaasjes, ik zag ze ook al bij iemand anders voorbijkomen!

Anoniem zei

Overigens ken ik dat wel een klein beetje, dat van dat groener gras van de buren. Vooral als je een beetje op internet rondstruint en de prachtigste huizen voorbij ziet komen van drukbezette mama's met hordes kinderen. Dan denk ik - HOE DOEN ZE DAT???? (En vooral ook, waar halen ze het geld vandaan). En dan kijk ik om me heen en is mijn huis mijn huis niet meer, wil ik van alles gaan veranderen (wat ik sowieso al constant doe, soms tot ergernis van iedereen hier in huis als ze net gewend zijn aan het vorige), maar die behoefte heb ik al sinds mijn tienerjaren...

Maar toch, meestal kijk ik om me heen... en zie een huis dat misschien niet in woonbladen past, waar rommeltjes liggen op plekken die ik zelf niet eens kan bedenken, maar het is er wél gezellig. Ons huis, waar WIJ wonen, en niet al die anderen met veel mooiere huizen en interieurs.

Unknown zei

Een herkenbaar gevoel en mooi onder woorden gebracht.

MN zei

Bij jou zijn gewoon de sperzieboontjes groener ;-)

Anna zei

Mooi stukje, mooie bloemen! En het is heel herkenbaar hoor!

Jikkes zei

Herkenbaar hoor!

En wat een lieve kont-doper heb jij =)

Else zei

Zou dat gevoel in de lucht hangen??
Fijn vaasje!