Opdat wij niet vergeten.

 


Een gedicht van een 15-jarige scholier over zijn oudoom die zich aansloot bij de SS, heeft ophef veroorzaakt. De jongen mag het gedicht 4 mei voordragen tijdens de jaarlijkse dodenherdenking op de Dam, maar tegenstanders vinden dat het gedicht te gevoelig ligt. (bron NRC )

Waarom wordt een kind monddood gemaakt. 
Moeten wij niet juist bij alles wat er in de oorlog is gebeurd stilstaan. Juist om er lering uit te trekken.
Wat geeft iemand het recht om te bepalen voor een ander.
En waarom ontzeg je iemands verleden. 


Ik ben boos.
Heel erg boos.
Boos om de valse argumenten (dat de volwassenen zich er nu mee bemoeien. Duh! Had je anders verwacht?)
Boos omdat de opa van deze jongen net zo goed slachtoffer was. Slachtoffer van een economische tijd waardoor hij verkeerde beslissingen nam.
In de oorlog zijn er twee kanten. Laten we beide kanten horen, een stem geven.




Opdat wij niet vergeten. Alleen dit willen we zo snel mogelijk wegmoffelen.

Geachte Mevrouw van Bijsterveldt,

Ik pluis luis.
Ik maak.
Ik poets.
Ik bak.
Ik verricht thuis extra taken omdat school daarom vraagt en dat doe ik omdat ik mij daarbij goed voel, niet omdat de overheid mij daartoe verplicht.
Ik heb veel liever dat mijn kinderen zien dat als je als vrouw alles kunt doen (maar ook kunt laten).

ps. Is er nog een carrierevrouw voor het natuurlijk evenwicht.
De engel heb ik samen met een andere moeder gemaakt voor school.