Zaad

Ik vang zaad op. En niet zoals Angela Ermakowa dat deed bij Boris Becker, maar uit de tuin. Oostindische-kers, stokroos en pruimenboomzaad (de laatste helaas niet uit mijn eigen tuin).
Het kriebelt weer, de groene vingers willen weer aan de slag.
Het liefst in een moestuin met een pruimenboom, maar dat gaat niet. Althans nog niet.
Dus wordt mijn achtertuin mijn moestuin en word ik Jan Wolkers met tieten.

Door het oog van een kind

Laat ik maar gewoon de foto's zien en niet vertellen over mijn kleine ongemakken.
Dat een meereiskaart van de ns niet voor Arriva geldt (ik lees geen achterkantjes en ook geen kleine letters) en dat een railrunnerkaart niet noodzakelijk is in de zomervakantie wanneer je met Arriva treint. Zucht.
Het wordt er niet overzichtelijker door, al die verschillende maatschappijen.
Dus bij deze. De foto's (slecht een hele kleine bloemlezing) zijn gemaakt in de botanische tuin van friesland, de Kruidhof, tijdens de natuurmarkt.

Schuldig

De deurbel klingelt.

Ik doe open en zie twee mannen in uniform op de stoep staan.
Of ze even binnen mogen komen.

Ik kan er nog net een ja uitpersen. Snel tel ik mijn kinderen. Alle drie zijn ze er nog. De auto is ook niet verdwenen, nog mijn man.
Openstaande boetes heb ik niet.

"We zijn hier inzake uw yarnstash", zegt de ene.
"We hebben begrepen dat u op een yarndieet bent", polst de anderen.
 Ik knik.

"We hebben redenen om aan te nemen dat het hier om yarnorexia gaat. U hebt uw breiwerk verwaarloosd. Zelfs diverse breiwinkels kunnen zich u nog maar nauwelijks herinneren.Vandaar dit bezoek. Om te controleren of u het breien nog wel serieus neemt. Want zeg nou eens eerlijk, wanneer heeft u voor het laatst een project afgemaakt.
Tevens willen we weten hoe groot uw wolcollectie is.
Zou u dat ons willen tonen?"

Ik open een kast en haal er een hemakist vol garen uit. "Dit is het" stamel ik.
Ik zie de agent lijkbleek wegtrekken en ik duw snel een bolletje eskimogaren onder zijn neus.
"Het lijkt wel of u meer geld uitgeeft aan verpakkingsmateriaal dan aan wol. Ikea en de Hema zijn in ieder geval heel blij met u".

Ik krijg een pamflet overhandigt en de ze verlaten het huis met de mededeling dat ik na de vakantie nog een bezoek kan verwachten.

Het pamflet bestaat uit een drie stappenplan:

Stap 1

Koop meer garen.

Stap 2

Wentel uzelf regelmatig (bij voorkeur naakt) door de wol. Dit is goed voor de binding met het garen.

Stap 3

Bezoek meer lotgenoten.

(er volgt een lijst van diverse stitch 'n bitch groepen, ravelry en knittingpodcasts)

Ik laat ze met lood in mijn schoenen gaan.

"Hopeloos", hoorde ik de een nog tegen de ander zeggen.

Groene vingers

Hebben we het drukker of maken we het onszelf druk?
Hoe komt het dat toen er nog nauwelijks elektronische hulpmiddelen waren men toch een hele zondag vrij had om te rusten.
En waarom moet juist het gros van de goegemeente op elke tweede christelijke feestdag (of het nu pasen, pinksteren of kerst is) en masse naar de Ikea, Praxis of een ander pretpark voor interieurminnend Nederland.
Ik ben overigens niet de enige die zich dit afvraagt.
En als we het allemaal zo erg vinden, waarom gaan we dan niet naar buiten. Vitamine G opsnuiven, schijnt heel gezond te zijn.
Of blijf thuis!
Ga op een willekeurige dag naar de Praxis, want bijna niemand werkt van 9:00 uur s ochtends tot 09:00 uur s avonds vijf dagen per week, en koop een kamerplant. Er is altijd wel een gaatje tijd voor te vinden. Studie wijst uit dat het hebben van kamerplanten een positief effect heeft.

Mocht je nog inspiratie nodig hebben, ik voorzie ze graag. Wat dacht je van:


deze

of  deze


 



of

deze

 

Oh, en mocht je superrelaxt door het leven willen gaan ............

tip tip tipper de tip (maar die heb je niet van mij)

Spitsuur!

Koekje!

Multitasken?
Ik doe het niet meer. Lang leve het trage leven. Waarbij je nog aandacht hebt voor de omgeving. Niet meer wordt afgeleid door een oplichtend beeldscherm van de mobiel terwijl je ondertussen je tanden staat te poetsen. 
Waar er weer tijd is voor koekjes bakken.
Chocoladekoekjes!
Even weg met de smartphone (alweer, ik leer het nog wel eens) en samen met de kinderen koekjes bakken.
Officieel moet dan de muziek ook nog uit, zodat  je helemaal één met het koekje wordt. Maar dat gaat mij dan weer net even wat te ver.

Volgende stap? Declutter! Geinspireerd door deze site. Voor de vakantie wil ik het gehele huis door mijn handen hebben laten gaan. Weg is weg. Opgeruimd staat netjes. Eerste keukenkastje is trouwens al opgeruimd. Maar uh, schoenen blijven een uitzondering. Daar kun je nooit genoeg van hebben. Toch?

Door het oog van de naald

Ternauwernood ontsnapt aan gevaar. 

(Herkomst: het oog van een naald was een nauwe poort in een oude middeleeuwse Oosterse stadsmuur, net wijd genoeg om een kameel door te laten, die gebruikt werd nadat de stadspoorten waren gesloten 's avonds. Jezus gebruikte deze uitdrukking toen hij zei dat het gemakkelijker is voor een kameel om door het oog van een naald te gaan, dan voor een rijke om in de hemel te komen (Mattheus 19:24).)

 

Nu klinkt het ernstiger dan het in werkelijkheid is, maar wat mij betreft had ik sinds gisteren wel een eyeopener.
Weg met de smartphone en lang leve de camera! De camera die ik heb verwaarloosd. Want ja, de mobiel, daar kun je toch ook hele mooie foto's mee maken? En ondertussen ook nog facebook en twitter checken. Wat wil je nog meer! Handig toch? Dus zat ik tijdens een wandeling in de natuur (waar ik zowaar een ree spotte) toch met één oog mijn berichten in de gaten te houden. Stel  je voor dat ik een reactie had. Dat wilde ik niet missen!

Het leidt af. Zelfs midden in de nacht. Wanneer ik half slaapdronken mij meldde bij de nachtploeg. En waarbij de wallen hardnekkig mijn gezicht stalkten. Maar nu niet meer.  Bij de wandelingen gaat de camera mee en laat ik de mobiel thuis. Zo heb ik pas echt oog voor de natuur. 

Dat geldt ook voor de 's avonds. Nee, ik neem dan in plaats van de telefoon niet de camera mee naar bed. Ook (zelfs) ik heb grenzen. Maar vanaf nu gaat om 22.00 de mobiel helemaal uit. Tijd voor andere zaken. Een film bijvoorbeeld, of een goed boek. En dan ontdek je dat je ineens veel meer tijd ter beschikking hebt. Tijd om leuke dingen te doen, te zien, te proeven. 

 

ps. Mocht je nog gebruikerstips hebben wat betreft mijn Fujifilm Finepix s6000 fd camera, ik hoor ze graag! Ik heb in ieder geval al de zoom ontdekt. Het leverde twee bovenstaande plaatjes.